شاگردان شهید قربانی خشونت خشونت طلبان، دکتر مسعود علیمحمدی در دانشکده فیزیک دانشگاه تهران در فیس یوک و یوتیوب لینک های آخرین سخنرانی ایشان در تریبون آزاد دانشکده فیزیک دانشگاه نهران در تاریخ 6 ژانویه 2010 را گذاشته اند. من در اینجا شکل نوشتاری تنها قسمت اول آن سخنرانی را می گذارم تا معلوم شود شهید دکتر مسعود علیمحمدی آیا همانطور که رادیو تلویزیون و خبرگزاری های دولتی ادعا می کنند، طرفدار دولت بوده است یا آنطورکه سبزها می گویند پشتیبان جنبش سبز؟ شهید دولتی بوده یا سبز؟ اما سخنان دکتر علیمحمدی:
عنوان اولین جلسه: مقدمه ای بر راهکارهای خروج از بحران
عنوان اولین جلسه: مقدمه ای بر راهکارهای خروج از بحران
"خوب! در داخل فضای سیاسی، نظری حالا بیشتر خودمن، پیدا کردم و می خواستم مطرحش کنم. آن این بود که دانشگاه حالا به عنوان یک محل تبیین راهکارهای جامعه، چه ضعف های علمی، چه ضعف های اجتماعی-سیاسی، باید فعال باشد. و فعالیت به معنی علمی و آکادمیک اش است نه به معنای حالا فیزیکی اش، آنجوری که خوب همه [اعم از مردم عادی و دانشگاهی] هم فعالند. ولی به معنای آکادمیک اش به این معنی است که دانشگاهها باید با توجه به زمینه های تخصصی خودشان در زمینه مباحث مطرح در جامعه بحث کنند. قسمت اعظم این بحث ها مباحث خارج از تخصص ما اند که من و شما حق نداریم انجام بدهیم، ولی یکسری مسائل، به هرصورت، مبتلا به اجتماع است که هر انسان متعهدی نمی تواند آنها را در نظر نگیرد. علی الخصوص اگر این مسائل وارد ریز زندگی مردم بشود و علی الخصوص اینکه شرایط و زندگی عادی جامعه را مختل بکند و بر زندگی مردم اثر بگذارد. حالا خوشبختانه همه سیاسیون جامعه اذعان دارند که وقتی که فشاری به جامعه وارد است، دانشگاه باید در این زمینه ها فعال باشد. من به نظرم رسید که حالا ما به عنوان یک معلم، به عنوان کسی که درکی ولو جزئی از مسائل جامعه داریم به کمک شما دانشجویان، شروع کنیم به بحث کردن راجع به این مسائل که حالا عناوین را هم می گویم و یک تجربه ای کسب کنیم. اگر انشالله این تجربه موفق بود، یعنی ببینیم راه کارهائی خوبی از دلش بیرون آمد و جلسه خوب بود، می شود آنرا ادامه داد، گسترش داد و حتی اگر نسخه خوبی فراهم شود ممکن است بشود آنرا تعمیم داد تا بقیه بخش های دانشگاه هم در این زمینه انشالله فعال شوند و یک حرکت دانشگاهی برای حل مشکلات سیاسی اجتماعی ما انجام بشود. هدف قضیه این است. من شک ندارم که همکاران دیگر هم به این بحث ها علاقه دارند، ولی متاسفانه به خاطر شرایط کشور یک مقدار پرهیز می کنند. به همین دلیل من فکر می کنم اگر شرایط دیگری بود خیلی ها [از همکاران به تریبون آزاد] می آمدند ولی حالا احتیاط مد نظرشان است. خیلی ها هم به آنها گفتند نکنید این کار را. حالا با توجه به اینکه این کار ریسک هم دارد، که البته هر کاری ریسک خودش را دارد دیگر، یعنی ساده ترین کار این است که آدم رها کند همه چیز را و این رها کردن هیچ ریسکی ندارد، آدم هائی که خواستند به ما کمک کنند ریسک هائی را باید بپذیرند و البته بیایند کمک کنند این ریسک ها به حداقل برسد. حالا لازم نیست خوشان هم دنبال ریسک بروند ولی حداقلش کنند تا بدون هیچ هزینه ای، که امیدوارم این کار هزینه ای نه برای من و نه برای شما داشته باشد، این کار پیش برود. یعنی هزینه هایش را مینیمم کنیم و خروجی مفید بگیریم. یک راه اینکار آن است که جو حاکم بر این جلسات پس از شروع آن در آینده، یک جو کاملاً عقلانی داشد. ما اولاً بنا بر توهین به هیچ کس را نداریم؛ اگر باب توهین باز شود، یعنی باب عقل بسته شده است. آنجائی آدم ها به هم فحش می دهند که نمی توانند با هم صحبت کنند. در فحش دادن هم معمولاً کسی جلو است که فحاش تر است و حتما عده زیادی آدم می بازند و ما هم همه مان می بازیم! خوب هم نیست فحش دادن و ما هیچ کدام مان در این مسیرنباید بیفتیم. حالا اگر اظهار نظری هم شود، با حفظ احترام همه، با حفظ عقیده همه... دیشب من یک نیم ساعتی فکر کردم که خدایا چی خوب است در این جلسات مطرح بشود، با این نتیجه رسیدم یکی از آنها حتما حفظ احترام عقاید سیاسی همدیگر است که در واقع جزو ارکان عقلانیت است. ... و بالاخره توجه به حساسیت های کشور، چون در این کشور به حق یا ناحق بالاخره حساسیت هائی وجود دارد و از این حساسیت ها هر روز بیشتر می شوند...پس بپذیریم که ما همه مان در این شرایط داریم صحبت می کنیم، ملاحظه کنیم در صحبت کردن، احترام هم را حفظ کنیم و انشالله به کمک شما، و مقام معظم فلسفی هم یک کمک هائی کنند به ما، یک قدم هائی در این راستا بر داریم.
مسائلی که به نظر من می شود صحبت کرد، چهار تا موضوع هست که چهار تا آیتم دارد، که از این چهار آیتم، از یکی شان من در این جلسه می گذرم چون بعداً می خواهم به تفصیل در موردش صحبت کنیم. حالا اینجا خیلی حالت کلاس هم ندارد، یعنی من از بحث ها یک چیزی می گویم و شما کامل می کنید تا یک چیزی از تویش در بیاوریم که مفید برای جامعه باشد. اولین آیتم علل رسیدن به وضعیت فعلی است، حتماً علل مختلفی وجود دارد. این آیتم شماره یک بالاخره در سطح علم اجتماعی قابل تحقیق و بررسی است. دو، تبیین وضعیت موجود، یعنی وضعیتی که در آن به سر می بریم چه مشخصاتی دارد. -یعنی بیائیم با هم کمک کنیم در بیاوریم این مشخصات را- سه، تبیین هدف ما، یعنی صرف نظر از اینکه وضعیت موجود چیست و بر اثر چه عللی به آن رسیدیم، اصلاً اهداف حرکت ما چیست - یعنی همه ما وضعیت تبادل نظری پیدا کنیم و مشخص کنیم هدف مان چیست که البته این بررسی بیشتربررسی ایده آل است- یعنی دنبال چی هستیم و می خواهیم به چی برسیم. اگر این مسائل روشن نشود حرکت ما اصلاً معلوم نیست به نتیجه برسد [ادامه دارد]......."
این سخنرانی دکتر علیمحمدی در تریبون آزاد، بطور کامل و در هفت قسمت در یوتیوب موجود است. لینک آنها را در پائین می گذارم:
کسانی که تمام سخنرانی را گوش دهند شبهه ای برایشان باقی نمی ماند که شهید دکتر علیمحمدی سبز سبز بود. او از اولین اساتیدی بود که در محکومیت قاطع حمله اخیر به کوی دانشگاه پس از انتخابات و در خرداد امضا جمع کرد. او مخالف خشونت بود. حتماً سعی کنید تمام سخنرانی سبز او را گوش کنید.
راهش پررهرو باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما بلافاصله منتشر خواهد شد. این بلاگ خبری، امکانات اندکی دارد و براساس اعتماد و خودکنترلی اداره می‌شود. لطفا از موضوع خارج نشوید و خویشتندار باشید.