سید عطا الله مهاجرانی
وقتی در مصاحبه با جرس در تبیین بیانیه پنج نفره از تعبیر اتاق فکر استفاده کردم، گمان نمی کردم که این واژه کژتابی بسیاری بهمراه دارد که برخی دوستان و فعالان سیاسی در داخل و خارج از آن تفسیر و تلقی به کلی متفاوتی ، مغایربا نظر گوینده پیدا می کنند. به برخی از آن تفاسیر و تلقی ها اشاره می کنم:
یکم: فقط امضا کنندگان - پنج نفر- خودشان را اتاق فکر می دانند و برای بقیه نقشی قایل نیستند
دوم: منظورشان رهبری جنبش است و می خواهند رهبری جنبش را از سکولار ها و دیگران بگیرند و سفره رهبری را از جلو آنان جمع کنند.
سوم: منظور این است که فعالان سیاسی در داخل نمی توانند اتاق فکری برای جنبش داشته باشند.
چهارم: می خواهند مطابق مدل آمریکا" اتاق فکر" تشکیل دهند.
طبیعیست که هیچ کدام از این برداشت ها درست نبود. منظورمن در آن مصاحبه این بود که بیانیه ما می تواند به عنوان یک نظر مورد توجه رهبری جنبش سبز قرار بگیرد. چنان که بیانیه های دیگر نیز همین نقش را می تواند داشته باشد. اتفاقا من از تعبیر اتاق فکر استفاده کردم تا شبهه مطرح شده در باره رهبری جنبش سبز در خارج را برطرف کنم. اتاق فکر اتاق فرمان نیست، نظر یا نظریه ای را در اختیار رهبران قرار می دهد تا با توجه بدان تصمیم
بگیرند. به هیچ عنوان هم به معنای نفی دیگران نیست. همان که گفته شده است: اثبات شیئ به معنای نفی ماسوا نیست.
اتاق فکر ربطی هم به آمریکا ندارد. به عنوان مثال سال هاست وقتی از آقای اکبر ناطق نوری می پرسند که قصد شرکت در انتخابات را ندارد؟ پاسخ ایشان این بوده است: ما باید به عنوان اتاق فکر به مسئولان کمک کنیم.
دوست روزنامه نگاری شیرین و نمکین تعریف می کرد و می گفت:
" یکی از این افراد که 31 سال است دارند رژیم را عوض می کنند، از بیانیه شما خیلی برآشفته بود و می گفت: آقا دوباره این مذهبیا دارن سفره رهبری جنبش را از دست ما در میارن!" به اش گفت: نه عزیزم محکم سفره را نگه دار به هیچ کس نده!"
به گمانم در جنبش سبز ملت ایران برای کسی جا تنگ نیست. اما ضرورت دارد که از ملت ایران تصویر و یا تصور روشن و مطابق با واقعی داشت باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما بلافاصله منتشر خواهد شد. این بلاگ خبری، امکانات اندکی دارد و براساس اعتماد و خودکنترلی اداره می‌شود. لطفا از موضوع خارج نشوید و خویشتندار باشید.